Η Σπάρτη παράγει δυνατές συνηχήσεις στο νου του επισκέπτη. Όρος φορτισμένος, ψιλοτραγουδισμένος, δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Άραγε η πόλη εξακολουθεί να συνομιλεί με το ιστορικό της παρελθόν; Εντάσσει η σύγχρονη Σπάρτη το αρχαίο κλέος και την σπουδαία Βυζαντινή κληρονομία της στις διαδρομές του σήμερα; Πάμε να δούμε… Προορισμός μας για σήμερα ο Μυστράς. Ένας λόφος - ζωντανός θρύλος στην καρδιά της Πελοποννήσου, ένας φάρος ιστορίας και πολιτισμού. Αυτός ο ξακουστός τόπος χτίστηκε το 1249 από τον φράγκο πρίγκιπα Γουλιέλμο Β Βιλλεαρδουίνο για να περάσει λίγο αργότερα (1262) στην κατοχή των Βυζαντινών και να ζήσει ένδοξες στιγμές ως «Δεσποτάτο του Μορέως» στα χέρια των Καντακουζηνών και έπειτα του τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου. Στις συνοικίες του Μυστρά νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα σκηνικό παραμυθιού: βυζαντινοί πρίγκιπες, αρχοντόπουλα και δεσποσύνες με την ακολουθία τους να ξεπροβάλλουν από τα πλούσια αρχοντόσπιτα, ξένες αντιπροσωπείες να κατευθύνονται προς τα ανάκτορα για να υποβάλλουν τα σέβη τους στον ηγεμόνα της πολιτείας, το λαό να συρρέει στους δρόμους, μια εικόνα ονειρική βγαλμένη από το βυζαντινό παρελθόν Ξεκινάμε νωρίς για να έχουμε χρόνο να περιηγηθούμε στα μονοπάτια του και να ταξιδέψουμε στην ιστορία του. Παίρνουμε το αυτοκίνητο και φύγαμε. Μόλις 5 λεπτά βορειοδυτικά από τη Σπάρτη. Καθώς πλησιάζουμε ξεπροβάλει μπροστά μας ο τεράστιος βράχος που είναι ριζωμένος στους πρόποδες του Ταΰγετου. Πριν όμως φτάσουμε στον αρχαιολογικό χώρο «συναντάμε» στο δρόμο μας στο Νέο Μυστρά, το χωριό ακριβώς κάτω απ’ το Μυστρά το άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μια μικρή στάση για μια «γνωριμία» μ’ αυτή την εμβληματική προσωπικότητα της εποχής του Βυζαντίου επιβάλλεται! Πίσω από τον ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στον οικισμό του Νέου Μυστρά, προβάλλει η επιβλητική καστροπολιτεία. Με μια πρώτη ματιά από μακριά ξεχωρίζεις το κάστρο στην κορυφή του βράχου, το Μοναστήρι της Παντάνασσας που στέκει αγέρωχο κάτω απ’ το κάστρο αλλά και κάποια ερειπωμένα κτίσματα του μεσαιωνικού οικισμού.
Συνεχίζουμε.. Φτάνουμε στην καστροπολιτεία! Μπαίνουμε από την κύρια πύλη, παίρνουμε ένα χάρτη, εφοδιαζόμαστε με κρύο νερό και η περιήγηση μας ξεκινά.Απ’ αυτό το σημείο και μετά η διαδρομή δυσκολεύει, αφού ανηφορίζουμε προς τα πάνω. Κατευθυνόμαστε προς τη Μονή της Παντάνασσας. Καθώς περπατάμε απολαμβάνουμε το μοναδικό φυσικό τοπίο του Μυστρά. Χτισμένο σε περίοπτη θέση πάνω πλαγιά του λόφου προσφέρει απέραντη θέα στην κοιλάδα. Η αρχιτεκτονική του το κάνει ξεχωριστό για κάθε επισκέπτη. Μόλις περνάς την ξύλινη πόρτα αντικρίζεις τον γεμάτο λουλούδια κήπο που τακτικά όπως φαίνεται περιποιούνται οι λιγοστές καλόγριες που κατοικούν εκεί. Οι γάτες ξαπλωμένες στην είσοδο των κελιών απολαμβάνουν τον ήλιο. Φαίνεται να τους κυριαρχεί το πνεύμα ηρεμίας και γαλήνης που σε κυριεύει με το που μπαίνεις σ ’αυτό το χώρο. Ανεβαίνεις πάνω και μέσα από τις καμάρες της Μονής αντικρίζεις την μοναδική θέα. Ανηφορίζουμε προς τα πάνω. Φτάνουμε στην Πύλη της Μονεμβασιάς. Κάπου εδώ αφήνουμε την «Κάτω Πόλη» και περνάμε στην «Άνω Πόλη». Περπατάμε ανάμεσα στα ερείπια των σπιτιών της Άνω Πόλης… Επόμενη στάση τα Παλάτια των Δεσποτών. Ένα επιβλητικό ανακτορικό συγκρότημα της βυζαντινής εποχής. Σ’αυτό κατοικούσαν οι δυο οικογένειες του Μυστρά: οι Καντακουζηνοί και οι Παλαιολόγοι. Ανεβαίνουμε κι άλλο και φτάνουμε στην Αγία Σοφία. Απομένουν 10 λεπτά μέχρι την κορυφή και το κάστρο. Ακούγεται απλό αλλά το λιθόστρωτο και ανηφορικό μονοπάτι δυσκολεύει την διαδρομή μας. Δεν μας πτοεί όμως! Η φύση και η θέα προς την κοιλάδα μας γεμίζουν δυνάμεις για να συνεχίσουμε. Στόχος να φτάσουμε στην κορυφή! Όσο πλησιάζουμε φαντάζει πιο συναρπαστικό! Το καλά οχυρωμένο κάστρο ορθώνει το ανάστημά του στην κορυφή του λόφου. Το μακρόστενο κάστρο που εκτείνεται σε μήκος 170 μ., οι δυο περίβολοι στο εσωτερικό και εξωτερικό του κάστρου, ο κυκλικός πύργος του βιγλάτορα, τα ερείπια μας αφήνουν άφωνους! Το απαλό αεράκι στην κορυφή του λόφου σε ταξιδεύει στα χρόνια που οι Φράγκοι έχτιζαν αυτό το απόρθητο! Απ’ τη μια η κοιλάδα του Ευρώτα και απ’ την άλλη ο Ταΰγετος! Σου κόβουν την ανάσα!